Zware industrie in de Spoorzone

Van spoorwerk naar scheepskracht

Vanaf de jaren ’80 en ’90 veranderde de Spoorzone ingrijpend. De NS-werkplaatsen, ooit het kloppend hart van het gebied, verloren langzaam hun betekenis. Die leegloop maakte ruimte voor nieuwe ambities en industriële partijen die groot durfden te denken.

  • Scheepskracht arriveert: infrastructuur op de schop
    In 1997 zette Stork-Wärtsilä voet in de Spoorzone. De grootste producent van diesel- en gasmotoren ter wereld begon hier aan een nieuw hoofdstuk. Voor de reusachtige motoren werden een aantal oude NS-werkplaatsen gesloopt en enorme nieuwe hallen gebouwd. Die zijn nog altijd te herkennen aan de karakteristieke golfdaken.

    Het industriële landschap kreeg een flinke upgrade, klaar voor een zware dosis kracht. Niet alleen de hallen veranderden. Wegen werden breder en zwaarder, zodat het transport van motoren soepel kon verlopen. Op sommige plekken werden zelfs verkeerslichten verhoogd. Alles draaide om één ding: ruimte voor zware industrie.

    Boven: Werkplaatsen van NS (1993). Onder: Hallen van Stork-Wärtsilä (2010)

    Slim en vooruitstrevend
    Mooi innovatieve oplossingen waren destijds ook al zichtbaar in het gebied. Een mooi voorbeeld van die vooruitstrevendheid was het energiegebruik. De restwarmte van de testmotoren, die normaal ongebruikt verloren zou gaan, werd slim ingezet om nabijgelegen gebouwen te verwarmen. Midden in het industriegebied werd zo een vroege vorm van duurzame energie toegepast.

    Kort maar krachtig
    Toch bleef Stork-Wärtsilä niet lang. Slechts drie jaar later, in 2001, vertrok het bedrijf alweer door een grote reorganisatie. De hallen en brede wegen bleven achter als stille getuigen van een periode vol ambitie en vooruitgang.